Wie ben ik?

Wie ben ik?

Ik ben Lorette Van der Werf en ik ben opgegroeid in een plaats in het Noorden van Nederland. Al jong kwam ik in aanraking met uitzonderlijke omstandigheden, doordat ik als baby naar Nederland ben getransporteerd en dus niet ben opgevoed door mijn biologische eigen ouders. Vanuit hier is mijn inzicht en ervaring in uitbuiting, familiebanden,  hechting, verlies en rouw ontwikkeld. Ik heb ondervonden hoe ingewikkeld de dynamieken in een samenleving zijn. Ik heb de last gezien voor gezinnen en hun verschillende gezinsvormen en wat dit voor de ouder/(vervangende ouder betekent en ik weet wat dit voor mij als (niet eigen kind) heeft gebracht. Een complex geheel aan loyaliteiten en gevoelens die er met ingewikkelde conflicten uitkomen. Mijn (juridische) zus en ik mochten elkaar niet en vochten elkaar de tent uit. Daarbij vond ik mijn “opvoeders” emotioneel arm, afstandelijk en duidelijk van een andere generatie. Ik had geen prettige plek in dit gezinsysteem en ik miste veiligheid, verbinding, bevestiging, waardering en liefde. Ik wilde gezien zijn, net als iedereen.  In de huidige maatschappij zijn samengestelde gezinnen aan de orde van de dag en is deze complexiteit vaak aanwezig.

Als puber voelde ik mij bodemloos en niet begrepen, de overstap naar “foute vrienden was daardoor snel gemaakt. Later vanuit de opleiding kreeg ik mee; Iedereen zoekt een kudde om zich “veilig” te voelen is dat gevoel van veiligheid in de “eigen kudde” (familie) aangetast dan zoekt met buiten verder. Een verklaring waarom jongeren zo snel buiten kunnen ontsporen en zo beïnvloedbaar zijn.

Ik kwam in seksuele uitbuitingssituaties terecht, dus ook seksueel misbruik is mij niet vreemd. Ik ken de diepe intensieve eenzame en  lange weg van overleving;  het helen van je zelf, het laten geboren worden van traumatische herinneringen, de verbanden leggen met vroeger, een gezonde volwassene willen zijn maar steeds verdwaald raken door het  beschadigde kind in mij en dat in een maatschappij die ook al niet helpend en vriendelijk is maar vaak juist snel veroordelend en afwijzend is.

Ik heb het gered en ik weet inmiddels precies wat daarbij wel en niet geholpen heeft en wat de zorg moet doen om beter aan te sluiten. Hier adviseer ik samenleving en organisatie over ook internationaal en in relatie daarmee heb ik het voorwoord geschreven van het wetenschappelijk document ” van kwaad tot erger”(CKM, 2025) , het onderzoek naar uitbuiting vanuit eigen familiesystemen. Toen ik kon gaan studeren kwam alles samen. Wetenschappelijke theorieën, werkervaring en inzichten en mijn eigen ervaringsdeskundigheid. Na 25 jaar in de jeugdzorg/ggz te hebben gewerkt heb ik feilloos de gaten gezien in een falend systeem. Deze meerdere hoeken aan inzicht maakt dat ik als therapeut en beleidsdenker overstijgend kan kijken, werken en voelen en dit volledig omzet in kwaliteit. Kwaliteit die jou ten goede komt als cliënt en organisatie, zoals het ook bedoeld is.